Knut (Kanut) Wielki - potomek dynastii Piastów który rządził Anglią

Najprawdopodobniej, dla przeciętnego Brytyjczyka Polacy kojarzą się tylko ze współczesnymi emigrantami. Poniższym artykułem chcemy udowodnić, iż polska obecność na Wyspach pojawiła się dużo wcześniej, sięgając nawet królewskiego tronu.

Zatem z całą pewnością podkreślamy, że potomek polskiej dynastii Piastów, rządził Anglią. Kanut Wielki bo o nim tu mowa, przyszedł na świat w około 997 roku. Niektóre źródła historiografii kościoła podają, że datą jego urodzin był rok 996. zmarł on natomiast w dniu 12 listopada 1035 roku. Panował on jako król Anglii w latach 1016-1035. był on zarządcą Szlezwiku i Pomorza.

Syn Widłobrodego

Był on młodszym synem Swena Widłobrodego, króla Danii, Norwegii i Anglii. Jego matką była Sygryda Storrada, lub jak często piszą o niej angielskie źródła historyczne, Gunhilda Polska. Była to córka Mieszka I i jego żony Dobrawy. Miał on starszego brata, o imieniu Harald i kilka sióstr.

Wyprawy u boku ojca

Niewiele wiadomo o jego wczesnych latach życia. Niektórzy historycy uważają, że w 1004 roku, Kanut towarzyszył swojemu ojcu podczas wyprawy na Norwich. Pewną informacją z jego życia jest udział w ojcowskiej wyprawie na Anglię, mającą miejsce w sierpniu 1013 roku, która rozpoczęła duński podbój ziem anglosaskich i uczyniła Widłobrodego królem Anglii. Kanut nie uczestniczył w głównych działaniach zbrojnych, dowodził on jedynie wojskami pozostawionymi na zapleczu głównych sił w Gainsborough.

Po śmierci ojca

Po nagłej śmierci ojca, która nastąpiła w dniu 3 lutego 1014 roku, Kanut został okrzyknięty przez duńską armię królem Danii. Nie udało mu się jednak uzyskać korony, ponieważ zdobył ją jego starszy brat, Harald II. Zaś earlowie anglosascy, koronę angielską woleli oddać Ethelredowi II. Ten zaś, uciekł do Normandii, przed nadciągającą armią Swena Widłobrodego. Ethelred w krótkim czasie, zmusił Kanuta do opuszczenia Anglii. Kanut udał się zatem do Danii, gdzie zaproponował swojemu bratu najazd na Anglię. Harald szybko zgodził się, w zamian za zrzeczenie się przez Kanuta praw do tronu Danii. Kanut nie przyjął propozycji brata i w roku 1015, sam zebrawszy wojsko ruszył podbijać Anglię. Wsparł go w tej wyprawie jego szwagier, norweski jarl Eryk z Lade.

Posiłki z Polski

Posiłki wojskowe, przysłał mu także wuj książę Bolesław Chrobry. W kwietniu roku 1016, gdy Kanut zyskiwał poparcie na terenach dawnego Danelaw, duńska flota wsparta wojskami wikingów, skierowała się na Tamizę i zaatakowała Londyn. W dniu 23 kwietnia zmarł nagle Ethelred II i nowym królem okrzyknięto jego syna, Edmunda pieczętującego się przydomkiem Żelaznobokiego. Oblężenie Londynu zajęło wikingom kilka miesięcy. Latem roku 1016, Edmund udał się na prowincję w celu zebrania armii. Tocząc wiele bitew, w dniu
18 października armia anglosaska poniosła klęskę. Ranny Edmund musiał cofać się na pogranicze walijskie, ale w końcu musiał zacząć pertraktować z Kanutem z pozycji przegranego. Anglia została zatem podzielona na dwie części. Tak więc ziemiami na północ od Tamizy miał władać Kanut, ziemie położone na południe od wspomnianej rzeki zarządzał Edmund. Obydwaj władcy zaprzysięgli sobie, iż w razie śmierci jednego z nich, drugi przejmie jego terytoria. Nastąpiło to w niecały miesiąc później. Edmund najprawdopodobniej został zamordowany na rozkaz Kanuta, który przejął jego ziemie, a już w styczniu 1017 roku, został uznany królem przez całą Anglię.

Prawda i legendy

Panowanie Kanuta w Anglii, dało początek 20 letniemu pokojowi. Nastąpił zatem, sukcesywny rozwój wewnętrzny kraju nad Tamizą. Z okresu rządów Kanuta w Anglii pochodzi popularna legenda o tym, jak to król rozmawiał z morzem, rozkazując mu cofnąć się. Robił to, by udowodnić swoim dworzanom, że nawet władza królewska ma swoje granice. Morze, oczywiście nie posłuchało króla. Na koniec Kanut, zszedł z tronu, uklęknął i ogłosił, że nie ma prawdziwego króla na całym świecie oprócz Jezusa Chrystusa.

Śmierć i sukcesja

Kanut zmarł w 1035 roku w hrabstwie Dorset. Został on pochowany w Old Minster w Winchesterze. Po pobudowaniu nowej katedry, to właśnie do niej przeniesiono szczątki Kanuta. Podczas angielskiej wojny domowej w XVII wieku, kości Kanuta zostały wyrzucone z grobu i przemieszane z kośćmi innych władców Anglii. Anglię czekały dwa lata walki o władzę, z których zwycięsko wyszedł w roku 1037 Harold Zajęcza Stopa.

Ewa Michałowska - Walkiewicz